Daodedjing

'De Daodejing' ('Tao Te Ching') is het belangrijkste klassieke boek van het taoïsme. Met zijn 81 kortehoofdstukken is het het kleinste grote werk van de wereldliteratuur. Traditioneel werd het toegeschreven aanLaozi (Lao-tse) die een oudere, vrolijkere tijdgenoot van Confucius zou zijn geweest; in werkelijkheid is hetwaarschijnlijk een geleidelijk ontstane anthologie. Het is een mengeling van mystiek, filosofie, pragmatisme,humor en poëzie uit het axiale tijdperk (800-200 v.Chr.), waarin de mensheid uit zijn primitieve mythischesluimer ontwaakte. Het intrigeert met o.a. de kosmische verbondenheid van alles, de Weg (Tao), waar alles uitvoortkomt en die overal in zit, concepten als 'wu wei', niet-doen, en de hieraan gerelateerde kijk op de zachtekrachten als zijnde de sterkste: het water, nederigheid, de minste-zijn, het vrouwelijke, yin. De toon is dievan een laconieke, soms droogkomische oude wijze, zoals we kennen van het zenboeddhisme, dat o.a. uit hettaoïsme is voortgekomen. De vertaling van Bartho Kriek van dit wereldwijd geliefde Chinese werk maakt hetbovendien mogelijk te genieten van de poëzie ervan.