Dordogne

‘De laatste jaren was het zover gekomen dat hij niet meer wist wat hij precies voor wie voelde. Wat hij voelde voor zijn vriendin, voor zijn dochter, zijn zoontje, wat hij voelde voor zijn beste vriend, zijn ouders, zijn broer. Hij beschreef zijn gevoelsleven aan zijn therapeute als een vlakke lijn. De lijn die je ook op monitoren ziet als een patiënt na minutenlange reanimatie geen hartslag meer vertoont.’ Zoran Velleman is een succesvol acteur en cabaretier. Hij heeft een heerlijk leven, maar er knaagt iets. Om de dreigende vlakheid van zijn gevoelsleven te lijf te gaan besluit hij zijn nu echt oud geworden ouders en zijn broer Sebastiaan uit te nodigen voor een tripje naar de Dordogne. Frankrijk, het land van zijn jeugd, van espadrilles, Orangina en blauwe Gauloises, van toen alles nog goed en veelbelovend was. Toch? Want onder de oppervlakte van gezelligheid op de camping, flirten met Franse meisjes bij de rivier en eindeloze zomeravonden zat ook het voortdurende gekibbel van zijn ouders, van een zwaarwegend Joods verleden en onuitgesproken verdriet. In de vier dagen die ze samen in de Dordogne doorbrengen maken Zoran en zijn familie een reis langs de plekken uit hun verleden, waarbij oud zeer zich vermengt met nieuwe inzichten en confrontaties onvermijdelijk zijn.